Później, Jacob zdawał się zamienić w nastolatkę odznaczającą na liście kolejne punkty na planie wydarzeń. Zaprowadził mnie w mnóstwo miejsc z czego każde miało coś wspólnego z naszą przeszłością. Po pewnym czasie (jak zakładam po zaliczeniu wszystkich punktów jego dziwnej listy), wróciliśmy do domu. Słońce zaczynało powoli schylać się ku zachodowi. Dopiero gdy usiadłam na sofie odetchnęłam z ulgą. Jacob wyszczerzył zęby zadowolony.
-Mam coś jeszcze-oznajmił. Wywróciłam oczyma.
-Co tym razem?
-Nie cieszysz się?-wygiął usta w podkówkę
-Nie wiem czego się po tobie spodziewać.
-To komplement?
-Skoro tak to interpretujesz. Mogę ci tylko powiedzieć, że sama mnie o to prosiłaś...
Skupiłam się przez chwilę. Jake westchnął i podniósł kwadratowe, płaskie pudełko z stojącej nieopodal szafki.
-Filmy!-zawołałam gdy mój umysł ogarnęła jasność
-To jednak się cieszysz? W sumie jak na razie to tylko jedna płyta, resztę zachowam sobie na później.
-No pewnie! Jake jesteś cudowny.
-No przecież wiem-powiedział takim tonem jakby to było oczywiste. Zaśmiałam się. Przy nim tak łatwo było się uśmiechać.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz